ΕΛΠΙΔΑ…ΕΙΝΑΙ Η ΛΕΞΗ ΠΟΥ ΨΑΧΝΟΥΜΕ
Ad - Διαφήμιση
Αν μελετήσουμε την κρίση μονοδιάστατα, δηλαδή ως οικονομική, δεν θα καταφέρουμε να προσεγγίσουμε τις πραγματικές αιτίες που μας οδήγησαν στην χρεωκοπία αλλά και τα αποτελέσματα αυτής.
Έχω την άποψη ότι η οικονομική κατάρρευση της χώρας ήταν το αποτέλεσμα μιας σειράς προβλημάτων και στρεβλώσεων, που πρωτίστως σχετίζονται με την γενικότερη νοοτροπία που επικρατούσε στην χώρα, και η οποία έφτασε στο απόγειο της την περίοδο 2004-2009.
Η καθοδική πορεία ξεκίνησε πολύ πριν την αντιληφθούμε, με την μορφή της πολιτικής, πολιτισμικής και ηθικής κρίσης. Ξέσπασε ως οικονομική, και πλέον πέρα τις συνέπειες που βλέπουμε κάθε μέρα στον περίγυρο μας (ανεργία, χαμηλά εισοδήματα κ. α) υπάρχει και μία συνέπεια που δεν μετριέται με νούμερα και οικονομικά μοντέλα.
Η έλλειψη ελπίδας. Και αναφέρομαι στην νεότερη γενιά. Δηλαδή στους πολίτες που καλούνται να σηκώσουν το βάρος της κρίσης, χωρίς να είχαν συμμετοχή σε αυτήν.
Σκέφτομαι, ότι ένα παιδί που σήμερα είναι 20 ετών, μεγάλωσε με λέξεις όπως κρίση, χρεωκοπία, ανεργία, φτώχεια. Ακόμα και αν η οικογένεια του άντεξε, σίγουρα στον ευρύτερο κύκλο του συνάντησε ανθρώπους οι οποίοι ζούσαν και ίσως ζουν κάτω από δύσκολες συνθήκες. Σκέφτομαι επίσης, πως θέλει πολύ δύναμη ένας νέος σήμερα να μείνει ανεπηρέαστος. Ηθελημένα ή μη, το κλίμα που επικρατεί μας επηρεάζει λιγότερο ή περισσότερο.
Και εδώ έρχονται οι πολιτικοί σχηματισμοί. Η κρίση θα υπακούσει στις οικονομικές θεωρίες και αργά η γρήγορα θα ξεπεραστεί. Φτάνει όμως αυτό; Η απάντηση είναι όχι. Γιατί αν σήμερα ¨βγούμε από την κρίση¨ τα αποτελέσματα θα τα δούμε μακροπρόθεσμα. Οι νέοι όμως βιάζονται να ζήσουν. Και καλά κάνουν.
Είναι άποψη μου ότι οι πολιτικοί, πέρα από την γραφειοκρατική δουλειά, θα πρέπει να εμπνεύσουν. Θα πρέπει να δημιουργήσουν συνθήκες τέτοιες, ώστε κάθε νέος θα μετατραπεί μεγαλώνοντας σε έναν αξιόλογο πολίτη ο οποίος θα έχει υποχρεώσεις αλλά θα έχει και δικαιώματα.
Ο μαθητής θα πρέπει να πιστέψει ότι αν μελετήσει και προσπαθήσει, θα εισαχθεί στην σχολή που επιθυμεί και η οποία θα του προσφέρει την εκπαίδευση που του αρμόζει.
Ο φοιτητής θα πρέπει να πιστέψει ότι όταν τελειώσει τις σπουδές του, αυτά τα οποία έμαθε θα μπορέσει να τα εφαρμόσει στην δουλειά του.
Ο νέος εργαζόμενος θα πρέπει να νιώθει ασφαλής όπως οι Ευρωπαίοι συμπολίτες του. Η ανασφάλιστη εργασία των νέων και οι εξαιρετικά χαμηλοί μισθοί δημιουργούν μία γενιά που εργάζεται πολλαπλάσιες ώρες και αμείβεται με μισθούς υπανάπτυκτων χωρών.
Ο νέος άνεργος που συχνά είναι και μακροχρόνια άνεργος θα πρέπει να πειστεί ότι υπάρχει μέλλον. Ότι αξίζει να ερωτευτεί και να ονειρευτεί. Το χειρότερο συναίσθημα είναι η οκνηρία. Και η ανεργία μπορεί να το προκαλέσει.
Το βλέμμα μας πρέπει να στραφεί σε αυτούς. Σε αυτούς πρέπει να μιλήσουμε, και κυρίως αυτούς πρέπει να ακούσουμε. Άλλωστε δεν ζητάνε κάτι παράλογο.
Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά τουλάχιστον.
Βασικός πυλώνας όλης αυτής της προσπάθειας είναι το εκπαιδευτικό σύστημα, που πρέπει να εναρμονιστεί στις νέες συνθήκες. Σκοπός του δεν είναι μόνο να μάθει στα παιδιά καλά μαθηματικά για παράδειγμα, αλλά να τα μορφώσει με την ευρύτερη έννοια του όρου. Ολοκληρωμένος πολίτης δεν είναι αυτός που απλά και μόνο είναι καλός επιστήμονας. Ολοκληρωμένος πολίτης είναι αυτός που έχει αποκτήσει παιδεία. Που ξέρει τα δικαιώματα του και τις υποχρεώσεις του. Που γνωρίζει ότι με σκληρή εργασία θα μπορέσει να πετύχει τους στόχους του και ένα καλύτερο μέλλον. Που έχει αντιληφθεί ότι τίποτα δεν χαρίζεται αλλά κερδίζεται.
Και αν αυτά τα κάνει κτήμα του θα πρέπει και εμείς από την πλευρά μας να του διασφαλίσουμε το περιβάλλον μέσα από το οποίο θα τα καταφέρει.
Αξιοκρατία, ίσες ευκαιρίες, εκπαίδευση υψηλού επιπέδου, διασύνδεση των πανεπιστημίων με την αγορά εργασίας, επιδοτήσεις είτε σε επιχειρήσεις για νέες προσλήψεις, είτε σε νέους για να δημιουργήσουν την δική τους δουλειά, φορολογικά κίνητρα είναι επιγραμματικά μερικά εργαλεία τα οποία θα βοηθούσαν στην οικοδόμηση ενός κοινωνικού συμβολαίου με την νεότερη γενιά.
Σε μία φράση και συνοψίζοντας τις παραπάνω σκέψεις…
Η χώρα έχει παρελθόν το οποίο πρέπει να αναλύσουμε. Έχει παρόν το οποίο πρέπει να αντιμετωπίσουμε, αλλά έχει και μέλλον το οποίο πρέπει να δημιουργήσουμε.
