Η επιτυχία του Περιστεριώτη Γρηγόρη Μπιθικώτση αιτία για τον πόλεμο ανάμεσα στα παιδιά του

Στην κατοχή το μπουζούκι έσωσε τον Περιστεριώτη Γρηγόρη Μπιθικώτση και την οικογένειά του από την πείνα. Τώρα η τεράστια αυτή επιτυχία είναι η αιτία για τον πόλεμο ανάμεσα στα παιδιά του

Κόντρα δίχως τέλος για τα δύο από τα παιδιά του Γρηγόρη Μπιθικώτση. Η διαμάχη που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στο συνονόματο γιο του «Σερ» του ελληνικού πενταγράμμου, Γρηγόρη και στην ετεροθαλή αδερφή του Άννα, οδηγείται στις αίθουσες των δικαστηρίων με αφορμή τα τραγούδια του αείμνηστου Γρηγόρη Μπιθικώτση και το ποιος μπορεί να διαχειρίζεται τα πνευματικά δικαιώματα για αυτά. Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης έστειλε εξώδικο στην αδερφή του Άννα, ζητώντας να παίρνει άδεια από εκείνον και την μητέρα του Μεταξία, για τα τραγούδια του πατέρα τους που παρουσιάζονται σε συναυλίες και άλλες εκδηλώσεις, μιας και τα πνευματικά δικαιώματα του έργου του αείμνηστου καλλιτέχνη έχουν παραχωρηθεί σε εκείνους μέσω της διαθήκης του. Η διαθήκη του Γρηγόρης Μπιθικώτσης έγραφε: «Τον γιο μου από το δεύτερο γάμο μου με την Μεταξία, τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, τον θεωρώ φυσικό μου διάδοχο και συνεχιστή της ιστορίας μου στα καλλιτεχνικά μου δρώμενα», ενώ ταυτόχρονα και η δεύτερη σύζυγος του, Μεταξία είχε οριστεί ως νόμιμη δικαιούχος των πνευματικών δικαιωμάτων των τραγουδιών του. Ο γιος του Γρηγόρης Μπιθικώτσης έστειλε επίσημη ανακοίνωση για τη διαμάχη με την ετεροθαλή αδερφή του μέσω του δικηγορικού του γραφείου: «Ο πατέρας μου, με μεγάλωσε με έναν αξιακό κώδικα αρχών και ηθικής, που με οδηγούσε πάντοτε στη ζωή μου, να επιδιώκω το κοινό καλό. Να προσφέρω απλόχερα, χωρίς να διεκδικώ ανταμοιβή. Να ενώνω, και να μην χωρίζω, ούτε να διαιρώ. Να σέβομαι, να αγαπώ, να θυμάμαι, να τιμώ. Για όλους αυτούς τους λόγους, διαχειρίστηκα με διακριτικότητα, για μεγάλο χρονικό διάστημα, την ακατανόητη επιμονή της αδελφής μου, να μεταχειρίζεται το όνομα και τη μνήμη του πατέρα μας, με τρόπο και για σκοπούς που είναι βέβαιον ότι θα τον έβρισκαν πλήρως αντίθετο. Δυστυχώς και παρά το ότι η ίδια πολύ καλά γνωρίζει ότι η μητέρα μου Μεταξία Μπιθικώτση και εγώ , είμαστε οι αποκλειστικοί και νόμιμοι δικαιούχοι του περιουσιακού (πνευματικά και συγγενικά) και ηθικού δικαιώματος αντίστοιχα , στο σύνολο του έργου του αείμνηστου Γρηγόρη Μπιθικώτση, εκείνη εξακολουθεί χωρίς νόμιμο δικαίωμα και χωρίς τη δική μας άδεια, να πραγματοποιεί, όπως και κατά το παρελθόν έπραττε , μουσικές εκδηλώσεις – παραστάσεις- συναυλίες με θέμα το έργο του μεγάλου δημιουργού και μάλιστα χωρίς να πληρούνται οι προδιαγραφές που αρμόζουν σε μια τέτοια παρουσίαση ώστε να προστατεύεται και να διαφυλάσσεται το έργο αυτό. Επιδιώξαμε να λειτουργήσουμε ως ασπίδα για την υστεροφημία της οικογένειάς μας, και να μην επιτρέψουμε να δίνονται αφορμές για αρνητικό σχολιασμό, ψιθύρους και απαξιωτικές αναφορές. Δυστυχώς, η προσπάθειά μας αυτή, δεν βρήκε ανταπόκριση από την πλευρά της αδελφής μου Άννας Μπιθικώτση. Γι’ αυτό και από κοινού με την μητέρα μου Μεταξία Μπιθικώτση αναγκαζόμαστε να προβούμε στις δέουσες νομικές ενέργειες, ώστε από την πλευρά μας να διατηρούμε καθαρή τη συνείδησή μας ότι προστατεύουμε τη μνήμη του συζύγου και πατέρα και τιμούμε και διαφυλάσσουμε το όνομα και το έργο του. Έστω και τώρα, την ύστατη ώρα, προσδοκώ να βρει η αδελφή μου τη δύναμη να μας ακολουθήσει στην οδό της μετριοπάθειας. Και να μην συνεχίσει να αδικεί τη μνήμη του πατέρα μας. Αλλά και τον εαυτό της…»

Η  Άννα Μπιθικώτση από τη μεριά της απαντά ότι: «Εγώ ήδη από το έτος 2001, παρουσιάζω απροσκόπτως στο κοινό ακριβή αποσπάσματα από τα δυο βιβλία μου με τίτλο: «ΑΝΤΙ ΣΙΩΠΗΣ» και «ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ 1922 – 2005», που αναφέρονται στον αείμνηστο πατέρα μου Γρηγόριο Μπιθικώτση ως άνθρωπο, καλλιτέχνη και δημιουργό, του οποίου ως γνωστόν το έργο του σημάδεψε την ιστορία αυτού του τόπου. Οι παρουσιάσεις τους έχουν τύχει πλήρους αποδοχής από το κοινό και τους καλλιτέχνες μέχρι και σήμερα. Δύο και πλέον χρόνια μετά την επιστολή μου για το ίδιο ακριβώς θέμα – την οποία και κοινοποίησα  σε κάθε μέσο και έγινε ευρέως γνωστή –  έκπληξη μου δημιουργεί η εκ νέου δημοσιοποίηση δυσφημιστικών προς το πρόσωπο μου σχολίων τα οποία δε, προκαλούν και την εσφαλμένη εντύπωση ότι προσβάλλω την μνήμη και το έργο του πατέρα μου. Έχοντας πλήρη επίγνωση της ιστορίας του ονόματος «που κουβαλάω ως κληρονομιά»- και αυτό είναι ένα γεγονός το οποίο δεν μπορεί να αλλάξει- καθώς επίσης της προσφοράς μου στα πνευματικά δρώμενα της Ελλάδος με σκοπό να συνεχίσω να παρουσιάζω απρόσκοπτα τα πνευματικά δημιουργήματα μου, δηλώνω–  όπως έχω δηλώσει και στο παρελθόν  προς κάθε Αρμόδια Αρχή και σε κάθε άλλο Πρόσωπο, γνωστό ή/και άγνωστο –  ότι θα υπερασπιστώ με κάθε νόμιμο τρόπο το δικαίωμα παρουσίασης της πνευματικής μου δημιουργίας σε οποιονδήποτε πολιτιστικό και καλλιτεχνικό χώρο στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπως έκανα απρόσκοπτα μέχρι σήμερα, θα αποκρούω δε οποιαδήποτε προσπάθεια περιορισμού ή/και αποκλεισμού τόσο εμού, όσο και του έργου μου από τα καλλιτεχνικά δρώμενα της Ελλάδας και του εξωτερικού. Σε κάθε περίπτωση μοναδικός και οριστικός κριτής της ποιότητας και της διάρκειας ενός πνευματικού έργου το οποίο αναδεικνύει και καθιστά διαχρονικό το έργο ενός μεγάλου καλλιτέχνη, είναι το απλό κοινό που συρρέει κατά εκατοντάδες στις διάφορες παρουσιάσεις που κάνω ανά την Ελλάδα και το εξωτερικό  με γνωστούς καλλιτέχνες αναγνωρίζοντας έμπρακτα την αξία και την ποιότητα της πνευματικής μου ιδιοκτησίας».

Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης γεννήθηκε, μεγάλωσε και ξεκίνησε τη σπουδαία πορεία του στο Περιστέρι

Η καταγωγή του ήταν από την Κάρυστο, αλλά γεννήθηκε σε μια φτωχογειτονιά του Περιστερίου, στην οδό Μυκηνών 9 στις 11 Δεκεμβρίου 1922, την οποία και επισκέφθηκε η εφημερίδα Πρώτη του Περιστερίου. Στη θέση της τότε μονοκατοικίας  με το πηγάδι, έχει χτιστεί μια πολυκατοικία που δεν θυμίζει σε τίποτα το σπίτι του μεγάλου καλλιτέχνη. Ήταν το μικρότερο παιδί της οκταμελούς φτωχικής οικογένειας του Ιωάννη και της Τασίας Μπιθικώτση.

Ήταν 15 χρονών όταν άκουσε σ’ ένα γραμμόφωνο τη Φραγκοσυριανή και το Όλοι οι ρεμπέτες του ντουνιά και ξελογιάστηκε. Κατάλαβε τον προορισμό του. Στα 18 του χρόνια είχε δυο τέχνες. Την ημέρα δούλευε υδραυλικός και το βράδυ έπαιζε κιθάρα και μπουζούκι. Από το 1947 μέχρι το 1949 υπηρέτησε τη θητεία του σαν πολιτικός κρατούμενος στη Μακρόνησο. Μαζί με άλλους στρατιώτες μουσικούς έφτιαξε τη λαϊκή ορχήστρα της Μακρονήσου όπου κάθε βράδυ ψυχαγωγούσε τους αξιωματικούς. Τον Νοέμβρη του 1947 έγραψε τη μουσική στο πρώτο του τραγούδι, σε στίχους Χαράλαμπου Βασιλειάδη, Το καντήλι τρεμοσβήνει που ηχογράφησε δύο χρόνια αργότερα, τον Σεπτέμβρη του 1949 με τις φωνές της Σούλας Καλφοπούλου και του Μάρκου Βαμβακάρη. Στη Μακρόνησο γνωρίστηκε και με τον Μίκη Θεοδωράκη. Από το 1950 μπήκε στους ρυθμούς της κανονικής ζωής και του λαϊκού τραγουδιού. Τον Δεκέμβριο του 1950 παντρεύτηκε την πρώτη του γυναίκα Θεόκλεια με την οποία απόκτησε τις δύο κόρες του, την Άννα και την Τασία και εξακολουθούσε να ζει στο Περιστέρι κάτω από δύσκολες συνθήκες καθημερινότητας. Εκεί, σε αυτή την αυλή με την μουριά και το πηγάδι ο μεγάλος καλλιτέχνης έκανε όνειρα για την μελλοντική του επιτυχία. Ως τότε όμως πήγαινε κάθε μέρα με τα πόδια από το Περιστέρι στο Αιγάλεω για το μεροκάματο. Μετά από 30 χρόνια που έζησε με την Θεόκλεια έκανε έναν δεύτερο γάμο και απέκτησε τον γιο του Γρηγόρη. Τα πρώτα χρόνια της επιτυχίας τον επισκέπτονταν στο φτωχικό αλλά φιλόξενο σπίτι του στο Περιστέρι μεγάλες μορφές της μουσικής όπως ο Θεοδωράκης, ο Ρίτσος, ο Ελύτης, ο Βαμβακάρης, η Μοσχολιού, ο Καζαντζίδης, ο Τσιτσάνης, ο Ζαμπέτας. Τα χρόνια που ακολούθησαν έκανε λαμπρή καριέρα.

Εμφανίστηκε στα κέντρα της Αθήνας και του Πειραιά αλλά και στην επαρχία με μεγάλη επιτυχία. Ήταν μπουζουξής, συνθέτης και τραγουδιστής. Έγραψε πολύ μεγάλες επιτυχίες, όχι μόνο για τον εαυτό του. Έδωσε πολλά τραγούδια και σε άλλους καλλιτέχνες και έκανε μεγάλες συνεργασίες. Κάποιες από τις πολλές επιτυχίες του ήταν το Γαρύφαλλο στ’ αυτί, Είμαι άντρας, Σε τούτο το στενό, Φεγγάρι χλωμό και πολλά άλλα. Το 1984 έκανε την αποχαιρετιστήρια συναυλία του στο Ολυμπιακό στάδιο, αλλά κατά καιρούς επανερχόταν, είτε δισκογραφικά, είτε με κάποια έκτακτη εμφάνιση στις διάφορες εκδηλώσεις που γίνονταν προς τιμήν του. Στις 7 Απριλίου του 2005 πήρε το δρόμο της αιωνιότητας αφήνοντας πίσω του τεράστιο έργο και σημαντικό κομμάτι της πολιτισμικής μας κληρονομιάς.

Η προτομή του που ποτέ δεν τοποθετήθηκε στο Περιστέρι

Το Περιστέρι θέλοντας να τιμήσει τον συμπολίτη της Γρηγόρη Μπιθικώτση ανέθεσε στον γλύπτη Γιάννη Μπάρδη να δημιουργήσει την προτομή του Γρηγόρη Μπιθικώτση ως φόρο τιμής για την συνεισφορά του στην πόλη μας, το Περιστέρι όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε και ξεκίνησε την σπουδαία διαδρομή του στο ελληνικό τραγούδι. Πέντε χρόνια μετά τον θάνατό του, τον Ιανουάριο του 2010 η προτομή ήταν έτοιμη και παραδόθηκε. Όμως ποτέ δεν πήρε την θέση της σε κάποιο κεντρικό σημείο της πόλης όπως σχεδιαζόταν, γιατί  η κόντρα μεταξύ των μελών της οικογένειας του sir του ελληνικού τραγουδιού είναι ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο για να συνεχίσει η διαδικασία τοποθέτησης. Ας ελπίσουμε πως θα κινηθούν όλες οι διαδικασίες για να μη μείνει η προτομή του μεγάλου αυτού καλλιτέχνη σε κάποια σκοτεινή αποθήκη αλλά να πάρει την θέση που της αρμόζει.

Ειρήνη Παρασκευοπούλου